viernes, 30 de octubre de 2015

TORTA CROCANTE DE MAZÁ

    TARTA CRUJIENTE DE MANZANA


    A semana pasada o meu marido estivo de aniversario.  Como todos, ten as súas preferencias en canto á comida, pero as sobremesas gústanlle especialmente e, se pode escoller, quédase con aquelas que leven mazá:  son as súas preferidas.  Non fai falta dicir que teño experimentado con varias, pero sempre hai unha nova para probar ou unha combinación de varias.  Neste caso as fotos non lle fan xustiza ao prato.  Visto nas fotos parece algo horrendo, pero cando o probamos resulta ser algo moi apetitoso.  Xa sei que eu son parcial, pero asegúrovos que me gusta máis cociñar que comer e que as sobremesas para min sempre son empalagosas, pero esta case a teño que esconder ou quedaría ben medida na báscula.  Tede en conta que entre as miñas virtudes non figura a de ser boa fotógrafa:  cando se repartiron as grazas, esa non me correspondeu a min.

  Tede en conta tamén que é unha sobremesa moi contundente:  un pequeno anaco e imos servidos para todo o día.  Imos cos ingredientes:


  • 1 lámina de masa quebrada ou brisa
  • 400 gr de mazás
  • 60 gr de noces
  • 50 gr de orellóns
  • 60 gr azucre moreno
  • 60 gr azucre branco
  • 100 gr de manteiga
  • 50 gr de fariña
  • 1 culleradiña de canela

    En primeiro lugar trituramos as noces.  Despois mesturámolos co azucre branco e a fariña.  Engadimos a manteiga, sen esquecer sacala con tempo da neveira para que estea branda, e amasamos cos dedos:  quedará algo semellante a unhas migas.

    Poñemos a masa nun molde preparado para ir ao forno.  No meu caso empreguei un molde dos que se poden abrir.  Pelamos as mazás e cortámolas en láminas finas.  Poñémolas enriba da masa.  Polvoriñámolas co azucre moreno e coa canela.

    Axudándome dunha picadora, cortei os orellóns e repartinos sobre as mazás.  Despois engadimos a masa en migas.  Para min este foi o paso máis difícil.  Non é doado incorporar a masa e estirar.  Ao final fun poñendo montonciños pequenos ata que cubrín a mazá.  E sen máis, toca enfornar.  Eu tiña o forno quente a 180º e estivo uns 40 minutos.  O tempo vai depender do forno, pero cando estea tostada, sacámola.

    Cando arrefría a parte superior queda dura e crocante, mentres que debaixo a mazá terá soltado o seu zume e formado un xarope no que atopamos anacos de mazá enriba da masa quebrada.  Tedes que probala:  non ten desperdicio.

    Iso si, non vos fiedes da foto.  Hai cada fotógrafa....





    La semana pasada mi marido cumplió años.  Como todos, tiene sus preferencias culinarias, pero los postres le gustan especialmente y, si puede escoger, se queda con aquellos que lleven manzana:  son sus preferidos.  No hace falta decir que ya experimenté con varios, pero siempre hay una nueva receta para probar o una combinación de varias.  En este caso las fotos no le hacen justicia al plato.  Visto en las fotos parece algo horrendo, pero cuando lo probamos resulta ser algo muy apetitoso.  Ya sé que soy parcial, pero os aseguro que me gusta más cocinar que comer y que los postres para mi siempre son empalagosos, pero este casi lo tengo que esconder o se notaría en la báscula.  Tened en cuenta que entre mis virtudes non figura la de ser buena fotógrafa:  cuando se repartieron las gracias, esa a mi no me correspondió.


     A tener en cuenta también la contundencia del postre:  un trozo pequeño y vamos servidos para todo el día.  Vamos con los ingredientes:

  • 1 lámina de masa quebrada ou brisa
  • 400 gr de manzanas
  • 60 gr de nueces
  • 50 gr de orejones de albaricoque
  • 60 gr azúcar moreno
  • 60 gr azúcar blanco
  • 100 gr de mantequilla
  • 50 gr de harina
  • 1 cucharadita de canela

    En primer lugar trituramos las nueces.  Después las mezclamos con el azúcar blanco y la harina.  Añadimos la mantequilla, sin olvidar sacarla con tiempo de la nevera para que esté blanda, y amasamos con los dedos:  quedará algo semejante a unas migas.

     Ponemos la masa en un molde preparado para ir al horno.  En mi caso empleé un molde de los que se pueden abrir.  Pelamos las manzanas y las cortamos en láminas finas.  Las ponemos encima de la masa.  Las espolvoreamos con azúcar moreno y con la canela.

    Ayudándome de una picadora, corté los orejones y los repartí sobre las manzanas.  Después añadimos la masa en migas.  Para mi este fue el paso más difícil.  No es fácil incorporar la masa y estirar.  Al final fui poniendo montoncitos pequeños hasta que cubrí la manzana.  Y sin más, toca hornear.  Yo ya tenía el horno caliente a 180º y estuvo unos 40 minutos.  Según sea nuestro horno necesitará más o menos tiempo, pero cuando esté tostada es el momento de sacarla.

    Cuando enfría, la parte superior queda dura y crujiente, mientras que debajo la manzana habrá soltado su zumo y formado un almíbar en el que encontramos trocitos de manzana encima de la masa quebrada.  Tenéis que probarla:  no tiene desperdicio.

   Eso sí, no os fiéis de la foto.  Hay cada fotógrafa...