GALLETAS CON ARANDOS E CHOCOLATE BRANCO

     Nestes tempos de coronavirus e illamento sempre nos quedan a cociña e internet (entre outras moitas cousas):  unha boa combinación de actividades tradicionais coa modernidade da tecnoloxía.  Temos un pouquiño máis de tempo, pero non moito, e sempre convén ter a mente distraída e ocupada (quizais así pase o tempo máis rápido).

    Botando a vista atrás uns meses, a milla filla maior pedíame que experimentara con galletas de chocolate branco e arandos.  E así comezou a miña peregrinación de supermercado en supermercado e de tenda en tenda; xa sabedes que a miña filla máis nova (non pequena) é alérxica ao ovo e dende hai uns anos sumamos tamén o cacahuete.  Contareivos que non logrei atopar arandos que non etiquetaran:  "Puede contener trazas de cacahuete".  Creo que só quedaría a opción de compralos frescos e desecalos despois, pero iso quedará para unha investigación posterior.  Iso si, recordar unha vez máis a importancia de ler as etiquetas e sobre todo de ter unha boa vista porque as letras son cada vez máis pequenas.

    Agora imos coa receita.  Precisamos:

• 240 g de fariña
• 1 culleradiña de bicarbonato sódico
• 1 culleradiña de fermento de repostería ou químico
• 1 culleradiña de sal
• 140 g de manteiga
• 100 g de azucre moreno
• 80 g de azucre branco
• 1 culleradiña de vainilla
• 50 g de pebidas de chocolate branco
• 100 g de arandos secos

    Coma sempre o primeiro e sacar a manteiga da neveira con tempo para que abrande a temperatura ambiente.  Cando non me acordo ou a necesito no momento, póñoa nun prato nunha fiestra soleada, pero xa sabedes que en Galicia... por iso é mellor ir con tempo e previsión.

    O seguinte é bater a manteiga coas dúas clases de azucre para engadir despois a vainilla, o fermento, o bicarbonato e o sal.  Sen deixa de bater incorporamos a fariña aos poucos, non de golpe.

    Finalmente, é o momento de engadir os arandos e as pebidas de chocolate branco.  Formamos unha bóla que deixamos repousar na neveira varias horas.  Eu adoito facer a masa pola noite e cociñar as galletas pola mañá; así tamén teremos un almorzo saboroso...

    Chegou o momento de formar galletas.  Non precisamos moldes nin cortapasas, soamente temos que facer bólas que colocaremos separadas na bandexa do forno cuberta de papel vexetal.  Segundo o tamaño das bólas así serán as galletas despois.

    Metémolas no forno xa quente a 180º e observaremos como van collendo forma.  O tempo de forno será duns 12 minutos.  Cando as saquemos teremos a impresión de que están brandas e sen cocer.  Non vos deixedes enganar.  Deixádeas uns minutos na bandexa e despois pasádeas a unha rella.  Veredes que se poñen duras, o que sucede cando a manteiga arrefría.

    Só me queda desexarvos un bo almorzo e esta sexa unha máis das actividades que nos manteñan ocupados neste período.

ROLIÑOS DE CABAZA

    Supoño que nunca é tarde para retomar vellos hábitos, aqueles que me levaban a redactar unha receita que parecía saír ben a pesares da ausencia de ese omnipresente ingrediente:  o ovo.

    Deixei pasar moito tempo:  ás veces non apetece redactar, o tempo é limitado e hai que repartilo, xa non te atrae a actividade, non apetece publicar,...que sei eu!  Por outra banda, as miñas receitas non traen nada novo; só son unha adaptación doutras que xa están inventadas, unha adaptación que queda aquí escrita porque sei que nalgún momento alguén  a precisará e pode que se dea un paseo por estas páxinas...Ou simplemente pareza apetecible e decidas probala...Que sei eu! (outra vez).

    Os boliños de hoxe teñen unha tonalidade ben amarela, pero non, non cociñei empregando ovos:  ás veces un pouco de cabaza fai crer o contrario:  non é ovo todo o amarelo que reluce!

• 500 g de fariña de forza
• 60 ml de auga tépeda
• 20 g de fermento fresco de panadería ou seco.
• 125 ml de leite
• 190 g de puré de cabaza
• 60 g de manteiga 
• 70 g de azucre
• 1 culleradiña de sal
• 1/2 culleradiña de noz moscada

    Para o recheo:

• Marmelo
• Nutella

    Para vernizar:

• Leite
• Azucre en po (opcional)

    

    Temos que ser previsores e ter preparadas dúas cousas:  a manteiga, que debe sacarse da neveira con antelación para que estea branda no momento de amasar, e a cabaza, que xa debe estar cocida.  Eu teño sempre cabaza cocida no conxelador:  cando as recollemos no outono xa as cozo e conxelo en racións para distintas preparacións.

    Para amasar conto coa axuda da panificadora.  Alí poño os ingredientes na seguinte orde:  a auga tépeda co sal, o azucre, a manteiga e a noz moscada.  Engado o puré de cabaza e o leite.  Incorporo un terzo da fariña e o fermento, tanto se é fresco como se está en po de panadería.  Empezamos o amasado e imos engadindo o resto da fariña pouco a pouco.  As veces precisamos un chisco máis de fariña sendo o importante que a masa se despegue do recipiente e que quede branda, pero traballable.

    Deixamos que a masa dobre o seu volume e estendémola no mesado formando un cadrado.  Poñemos agora o recheo:  a nós gústamos o marmelo ou a nutella, dependendo dos distintos gustos.  Envolvemos a masa formando un rolo e cortamos en porcións que colocaremos nunha bandexa de enfornar cuberta de papel vexetal.  Deixamos que volvan dobrar o volume e vernizamos con leite.

    Enfornamos a en forno quente a 180º durante 20 minutos.  Retiramos e deixamos arrefriar.  Podemos polvoriñar con azucre en po ou deixalos sen el:  co marmelo ou a nutella temos suficiente dozura.